ఈమధ్యనే ఒక పెళ్ళికి వెళ్ళాను . అసలు పెళ్లి తతంగం అంత చాల మారిపోయింది . వెళ్ళినప్పటి నుంచి వచీదాక నేను చూసిన కొన్ని దృశ్యాల సమాహారమే ఈ చిట్టి వ్రాత .
అసలు పెళ్లి మండపం లో పెళ్లి వారు , వారి బంధు మిత్రుల కంటే , కొత్త చుట్టాలు ఎక్కువ కనిపిస్తున్నారు . వింత ఏమిటి అంటే వీరందరూ ఒకే రంగు , ఒకే రకమైన దుస్తులు ధరిస్తున్నారు .. ఆపాదమస్తకం నల్లటి నలుపు పఠాన్ దుస్తులు ధరించే యువకులు , వీరి వెంటనే చక్కగా వాయాల్ చీర చుట్టిన ఆడ లేడీస్ . వీరంతా ఎవరా అని చూస్తే "event management" వారట . మన పెళ్లి తతంగం అంత వీరే చక్కపెదతారట . పెళ్ళికి కావలిసిన సమస్తం ఏర్పాటు చెయ్యడం , మండపం అలంకారం , వంటలు , వార్పులు , ఏమి బట్టలు తోడుక్కోవాలో , ఎప్పుడు ఏమి వేసుకోవాలో , ఎప్పుడు ఫోటోలు తీసుకోవాలో , ఎలా నవ్వాలో , పెళ్ళయ్యాక ఎలా e ఏడవాలో , అసలు తాళి ఎలా కట్టాలో , తలంబ్రాలు ఎలా పొయ్యలో కూడా వారే చెప్తారు అంటే అతిశయం కాదు . అసలు వీలు...
ఈ మధ్య మా సన్నిహితుడు ఒకాయన రాయడం మొదలెట్టాడు. ఐతే ఏమిటా రాత? ఎంతో కాలంగా ఆయన, నేను ఏవేవో చెయ్యాలని ఆలోచించే వాళ్ళం . సినిమా కథలు రాయడమా, తెలుగు భాషని రక్షించడానికి ఏమైనా ఆన్లైన్ కోర్సులు తాయారు చెయ్యడమా? లేక MBA కళాశాలల్లో ఏమయినా వ్రుత్తి పరమైన విషయాల మీద ప్రత్యేక పాఠ్య ప్రణాళిక తాయారు చెయ్యడమా ... ఇలా చాలా విషయాల మీద చర్చించే వాళ్ళం . ఆంధ్రులు ఆరంభ శూరులు అన్నట్టు ఏదీ ఎటూ పోలేదు. కాని ఆయన మాత్రం మొత్తానికి ఆంగ్లం లో రాసాడు ఒక కాలేజీ ప్రేమ కథ. అది త్యాగమా? ప్రేమ విజయమా? లేక మనుషుల స్వభావాలు అద్దంపట్టే ఒక అందమైన కథా? అనేది మీరే చదివి తెలుసుకోండి. కాని అందులో ప్రతీ సన్నివేసం చాలా చక్కగా వర్నించారు. ముఖ్యంగా అందులోని పాత్రలు శామ్యూల్, ఎస్తేర్, కనిష్క ల వర్నికరణ చాల కొట్టొచ్చినట్టుగా కనపడుతుంది. ఇది చదివిన ఆయాన స్నేహిత వర్గం అందులో పాత్రలు, సన్నివేశాలు కల్పితాలు కావని, వారి చిననాటి నిజ జీవితం లో జరిగిన సంఘటనలేనని అందరు బాగా కనెక్ట్ అయిపోయారు. ఇంతే కాదు అందులో కొన్ని సన్నివేశాలకి కొందరు, అయ్యో అని విస్తు పోగా, కొందరు హా అని నవ్వారు, మరికొందరు ...