ఈ రోజు ఆఫీసులో కంప్యూటర్ ముందు కూర్చుని ఒక టాపిక్ మీద రీసెర్చ్ చేస్తున్న. ఉన్నట్టుండి హతాతు గ నేను 8 ఏళ్ళు వెనక్కి వెళ్ళ. అది చెన్నై లో నా ఉద్యోగ పర్వం లో మొదటి నెల. అప్పుడు ఏమి తెలియకుండా నేను రీసెర్చ్ రెపొర్త్స్ రాసేవాడిని. తక్కువ సమయం లో ఎక్కువ నేర్చుకున్న రోజులు . ఎంతో ఉత్తేజంగా, ఉత్సాహం గ , చురుకు గ ఉండే వాడిని. అన్ని విషయాలు తెలుసుకోవాలి అన్న తపన. ఏదైనా చెయ్యగలము అన్న ధీమా. కంపెనీ రేసేఅర్చ్ రిపోర్ట్ రాయటానికి మేము మొదట్లో వేరే వారు రాసిన రిపోర్ట్లు చదివి , అర్ధం చేసుకుని, మా పంధా లో మేము రాసే వాళ్ళము. బ్లూమ్బెర్గ్ కొత్తగా నేర్చుకుంటున్నాము , మేమే అసలు దానిని బాగా వాడడం మొదలుపెట్టాము. అందరికి ఆఫీసు లో మార్గదర్సులము. అందులో జాకీరు బాగా దిట్ట ………………….ఇలా ఉండేది.
ఈ మధ్య మా సన్నిహితుడు ఒకాయన రాయడం మొదలెట్టాడు. ఐతే ఏమిటా రాత? ఎంతో కాలంగా ఆయన, నేను ఏవేవో చెయ్యాలని ఆలోచించే వాళ్ళం . సినిమా కథలు రాయడమా, తెలుగు భాషని రక్షించడానికి ఏమైనా ఆన్లైన్ కోర్సులు తాయారు చెయ్యడమా? లేక MBA కళాశాలల్లో ఏమయినా వ్రుత్తి పరమైన విషయాల మీద ప్రత్యేక పాఠ్య ప్రణాళిక తాయారు చెయ్యడమా ... ఇలా చాలా విషయాల మీద చర్చించే వాళ్ళం . ఆంధ్రులు ఆరంభ శూరులు అన్నట్టు ఏదీ ఎటూ పోలేదు. కాని ఆయన మాత్రం మొత్తానికి ఆంగ్లం లో రాసాడు ఒక కాలేజీ ప్రేమ కథ. అది త్యాగమా? ప్రేమ విజయమా? లేక మనుషుల స్వభావాలు అద్దంపట్టే ఒక అందమైన కథా? అనేది మీరే చదివి తెలుసుకోండి. కాని అందులో ప్రతీ సన్నివేసం చాలా చక్కగా వర్నించారు. ముఖ్యంగా అందులోని పాత్రలు శామ్యూల్, ఎస్తేర్, కనిష్క ల వర్నికరణ చాల కొట్టొచ్చినట్టుగా కనపడుతుంది. ఇది చదివిన ఆయాన స్నేహిత వర్గం అందులో పాత్రలు, సన్నివేశాలు కల్పితాలు కావని, వారి చిననాటి నిజ జీవితం లో జరిగిన సంఘటనలేనని అందరు బాగా కనెక్ట్ అయిపోయారు. ఇంతే కాదు అందులో కొన్ని సన్నివేశాలకి కొందరు, అయ్యో అని విస్తు పోగా, కొందరు హా అని నవ్వారు, మరికొందరు ...
Comments